'Ik vind een goede filosofie altijd heel inspirerend. Zelf werk ik bij het Wit-Gele Kruis. De visie van onze thuisverpleegkundigen sluit heel nauw aan bij de visie van ubuntu. Daarom is het voor mij niet moeilijk om mee te gaan in de visie en de verhalen van ubuntu. Het zijn de individuele mensen, cliënten, patiënten waar het om draait. Ze worden niet zomaar in vakjes geduwd. Ook in de thuiszorg vertrekken wij vanuit de zorgvraag van de persoon.
Ik werk al vele jaren in de thuiszorg. Ik zie veel mensen die van thuis uit doorgroeien naar Groep Ubuntu en maak hen mee in verschillende fasen. Vaak gaat het om mensen bij wie mama of papa ouder worden. We zien de zorgvraag geleidelijk toenemen. Ouders maken zich zorgen over de toekomst van hun kind als zij er niet meer voor kunnen zorgen. Met een mooi stappenplan gaan jullie altijd op zoek naar wat het beste is voor de cliënt. Nooit geforceerd en altijd doordacht. Wij blijven de cliënt verzorgen, jullie doen de begeleiding en dat loopt in harmonie. We bekijken telkens hoe we complementair kunnen zijn.
Ik herinner mij dertig jaar geleden, toen ik nog niet lang aan het werk was, een mama die altijd voor haar zoon had gezorgd. Uiteindelijk moest ze haar zorgenkind uit handen geven, het vertrouwen geven aan een ander. Dat is wat ik altijd enorm bewonderd heb: het stappenplan, de voorzichtigheid, rustig kennismaken, … Uiteindelijk is haar zoon definitief bij jullie komen wonen. En zo ken ik heel wat gelijkaardige situaties.
Als persoon bewonder ik de organisatie. De warmte die je voelt en de cultuur, dat maakt van Groep Ubuntu echt ubuntu, met zijn sterke mensgerichte aanpak. Die gedrevenheid, die ambitie, dat werkt zo inspirerend. Jullie durven grenzen verleggen, initiatieven nemen en innoveren.
Het is heel knap te zien hoe jullie op zoek gaan naar hoe je de mensen gelukkig kan maken, de mensen het gevoel geeft dat ze geen beperking hebben. Zelf vind ik dat ook heel belangrijk.
Ik vind het altijd leuk als je gewoon tegen de mensen kan praten. Als cliënten bij mij binnenkomen dan zijn dat gasten die binnenkomen, mensen die brood of groenten komen brengen. Ze komen niet als een cliënt met een beperking maar ze komen als persoon langs.
Voor corona kwamen de medewerkers van de bioboerderij met hun kruiwagen groenten verkopen. Dat was zalig. Ook al zat ik in vergadering met hooggeplaatste personen, ze kwamen binnen en lieten iedereen zijn keuze maken uit hun assortiment. Iedereen vond dat geweldig.
Filip kwam sowieso elke dag langs, om 9u en om half 5. Simonne kwam regelmatig een koffietje drinken en schreef ondertussen een woordje. Als buur zijn dat leuke momenten. Zo ontstaat er echt een band. Door corona kan dit voorlopig niet meer en voelt dit als een gemis.
Ik geniet vooral van de openheid en eerlijkheid van deze mensen. Jullie zien hen als cliënten, ik zie hen als buur. Van maandag tot vrijdag zit ik op kantoor. Het is plezant als ze eens goeiedag zeggen of een woordje roepen als ik aankom. Voor mij zijn dat echte buren!
Wij kunnen ook goed samenwerken. De kunstwerken van verschillende kunstenaars uit de organisatie werden al bij ons tentoongesteld. Ik heb ook heel mooie herinneringen aan Equipe Julien, dat was pas een voorbeeld van ubuntu! De warmte en inzet van die mensen die zich vrijwillig als vriendengroep inzetten, dat was ongelofelijk.'