Tijdens een Student Welcome Concert is Margot in een studentencafé in een kelder gevallen. Ze was 17, een knappe studente, een harde werker, en zat een maand in het zesde middelbaar. We spraken met haar ouders, Marc en Lieve, over hoe zij de afgelopen jaren hebben ervaren.
“Na een coma van zes weken was Margot gedeeltelijk verlamd. Als ouders werden wij gekatapulteerd in een wereld die we niet kenden. Na 4 maanden kon ze naar het revalidatiecentrum. Na een jaar kon dat ambulant en brachten wij Margot elke dag naar Gent. Ze heeft er stap voor stap een hele weg afgelegd.
Margot droomde er al jaren van om seksuologe te worden. Na twee jaar heeft ze geprobeerd om de school te hervatten. Wij voelden aan dat dat niet haalbaar zou zijn, maar we hebben haar de kans gelaten. Het was een enorme ontgoocheling voor Margot toen ze besefte dat het niet zou lukken. Gelukkig is ze er wel in geslaagd om via het tweedekansonderwijs het diploma meertalig polyvalent bediende te behalen.
Vol zelfvertrouwen startte Margot aan de hogeschool. Opnieuw botste ze. Toen wou ze een nieuwe richting proberen, een combinatie van secundair en hogeschool, maar ook dat lukte niet.
Tijdens haar stage trok haar begeleider aan de alarmbel. Tijdens onze zoektocht naar werk, kon ze via de VDAB starten in de Waak. Maar dat kon ze niet aan. Zo zijn we uiteindelijk in Wissel terechtgekomen.
Zij hebben ervoor gezorgd dat Margot opnieuw aan de slag kon in de Waak maar dan als vrijwilliger. Dat heeft ze een tijd gedaan, tot ze via via terecht kon bij De Mailingman, een heel sociaal bedrijf. Ondertussen doet Margot vrijwilligerswerk in ‘t Boerhof, een site van Groep Ubuntu x 8K. Ook in Wissel helpt ze vaak een handje.
Nu werkt Margot elke werkdag een aantal uren, omdat structuur zo belangrijk is. Zo zorgen we er ook voor dat ze elke dag een doel heeft, een reden om te moeten opstaan. Ze gaat een paar uur naar Wissel, ze gaat fitnessen en zo heeft ze haar eigen programma.
Haar grootste nadeel buiten de beperking die ze heeft is dat je fysiek niet ziet dat er iets fout is aan Margot. Daar wordt ze telkens opnieuw mee geconfronteerd. Ze voelt zich eenzaam daardoor, alleen met haar probleem, doordat je niets aan haar ziet. Daar ben ik als mama heel bang voor. Je wil je kinderen immers gelukkig zien. Ze leert mensen kennen en na een paar keer is dat gedaan. Vaak zijn het mensen die soms nog meer problemen hebben dan zijzelf, of mensen die misbruik van haar maken.
Typisch voor iemand met een NAH is dat ze niet beseffen of niet willen beseffen dat er iets niet klopt, en dat ze problemen vooruit schuiven. Dat merken wij bij Margot ook. Ze wil zo graag gewoon zijn zoals jij en ik, maar elke keer weer mislukt dat. Na het ongeval heeft ze geen vrienden overgehouden, helemaal niemand. Margot is dan ook een ander meisje, een andere vrouw, geworden. Om daarmee te kunnen omgaan, krijgt ze in Wissel ook begeleiding van een psycholoog.
Nu willen we Margot zoveel mogelijk zelfstandig laten worden. Ze is een trotse vrouw, die aandacht besteedt aan haar uiterlijk. Haar eigen auto geeft haar een gevoel van vrijheid. Maar ze is een totaal ander meisje dan vroeger, op alle vlak... Uiterlijk is ze dezelfde vrouw, maar na vijf minuten heb je door dat ze volledig anders is.”
Wat betekent Wissel voor jullie?
“We zijn heel tevreden. Ze ontfermen zich over Margot en blijven zoeken tot ze voor haar de perfecte werkplek vinden. Ze overleggen ook altijd met ons en met Margot voor ze een beslissing nemen. Onze dochter heeft ook een goede klik met de begeleidster. Ze aanvaardt de boodschappen die worden gegeven. Ook Luc Colman van het Loket heeft een enorme knowhow rond die problematiek, je voelt onmiddellijk dat je op de goede plaats zit! Via Luc zal Margot in contact komen met iemand om beter te leren omgaan met een bankkaart. Van een buitenstaander aanvaardt ze makkelijker kritiek. We merken ook dat ze vooruitgaat.
We hopen dat Overlys misschien mogelijk zal zijn voor Margot, als het dossier rond is. Ze wil graag alleen gaan wonen. Al heeft ze ook graag volk om zich heen. We hopen haar een zo gelukkig mogelijke toekomst te kunnen bieden. Nu heeft ze gelukkige momenten maar ze is niet gelukkig. Omdat ze beseft dat ze anders is en niemand heeft. We hebben schrik voor het moment dat wij er niet meer zullen zijn.
Gelukkig is Wissel er, en bieden ze haar structuur en kansen. Ze kijken hoe Margot kan evolueren. Het is samen zoeken naar wie Margot is, wat haar kwaliteiten en moeilijkheden zijn en stap voor stap werken aan de toekomst.
Margot kon niets meer: niet eten, niet stappen, niet spreken, ... Ze komt van heel ver, maar ze wil vooruit. Ze volgt nu Engelse les en wil graag Spaans volgen. De sessies Breinbreker van Wissel hebben haar doen openbloeien. Die heeft ze met veel plezier gevolgd. Het is haar verdienste dat ze vandaag al zo ver geraakt is. We zijn enorm fier op onze dochter!”