Justine en Liesbet werken allebei als werkcoach in Hise. Justine werkte in het verleden met mensen met een beperking, Liesbet werkte jaren binnen de arbeidszorg. Nu werken ze sinds twee jaar met beide doelgroepen samen. Een evidente combinatie?
Justine: “Ik vind het leuk om te zien hoe beide groepen elkaar aanvullen: de combinatie werkt. Bij veel opdrachten kunnen we de opdracht zelf en de controle door een combinatie van beide groepen laten uitvoeren. Bij het uitvoeren van de opdrachten moeten we soms denken hoe we de opdracht voor de medewerkers kunnen vereenvoudigen. Voor een persoon met een beperking kan je telbladen maken, zodat het visueel duidelijker is. Ook voor de medewerkers arbeidszorg kan dit een hulpmiddel zijn, bijvoorbeeld naar concentratie toe. Iedereen binnen HISE is uniek en evenwaardig, met zijn eigen verhaal. We proberen de mensen vanuit dit verhaal te benaderen, en op deze manier tot een positieve groepssfeer te komen, waarin het leuk werken is.”
Liesbet: “Hier op de werkvloer is er inderdaad geen ‘wij’ en ‘zij’. Door de komst van mensen met een beperking is er in Hise een andere dynamiek gekomen. Wat het verschil maakt tussen de twee groepen, is dat mensen met een beperking soms wat meer praktische hulp en uitleg nodig hebben, bijvoorbeeld bij de maaltijden, bij het zich verplaatsen en bij de uitvoering van bepaalde taken. Maar we zien dat veel mensen elkaar spontaan helpen, dus dat is iets wat nooit problemen gaf. Op werkvlak hebben we in het begin de opdrachten uitgesplitst per doelgroep, nu kijken we naar de capaciteiten van iedereen, naar hun manier van werken en op basis daarvan zetten we mensen al dan niet samen aan een opdracht. De sterkere profielen kunnen dan bijvoorbeeld meer de controlefuncties voor hun rekening nemen.”
Justine: “Wat je wel merkt, is dat mensen met een beperking meer bevestiging nodig hebben dan medewerkers die via arbeidszorg zijn tewerkgesteld. Ze willen horen dat ze een werk goed uitgevoerd hebben en zijn hier ook fier over. Ze zijn ook heel plichtsbewust: wanneer gepland is dat ze komen werken, dan mag je ervan uitgaan dat ze er ook zullen zijn. Als begeleider moet je zoeken naar praktische hulpmiddelen en oplossingsgericht denken in verschillende deeltaken. We leggen geen druk bij de medewerkers, maar om een deadline te halen werken we al eens mee aan tafel. Dit om ervoor te zorgen dat de opdracht tijdig klaar is. Het constante zoeken en afwegen is arbeidsintensief, maar we kunnen altijd bij onze collega’s terecht om eens te ventileren.”
Liesbet: "Beide groepen kunnen ook leren van elkaar. De arbeidszorgmedewerkers kunnen door de samenwerking hun eigen probleem misschien wat anders gaan bekijken, anderzijds vinden mensen met een beperking het fijn om naar de alledaagse verhalen te luisteren van de arbeidszorgmedewerkers. Het is een leuke combinatie, en ik ben enorm blij dat we die stap hebben gezet. Het is een enorme verrijking voor beide doelgroepen en voor de begeleiders!”
