Kiana Verstraete, coördinator Wissel

 

‘Voor mij betekent ubuntu in verbinding staan met elkaar. Ik ben gedreven, wil er zijn voor cliënten, collega’s, vrienden en mijn gezin. Ik haal vooral voldoening als ik iets kan betekenen voor de ander. In coronatijden mis ik de verbinding met de ander soms waardoor ik geïnspireerd werd door de reeks ‘de Columbus’. Zo kwam ik op het idee om zoiets in het klein te doen, om net die verbinding aan te gaan met mensen uit mijn nabije omgeving.

Ik selecteerde vijf mensen uit mijn telefoonlijst, mensen die ik wel ken, maar bij nader inzien niet door en door. Het werden de beste vriend van mijn man, een ex-collega, de oppas van mijn kinderen, … Ik heb hen een uitnodiging gestuurd om samen te gaan Columbussen, twee dagen en een nacht. We rijden met de mobilhome naar een plek die zij kiezen of die door het lot wordt bepaald. Ik rijd, zij kiezen de muziek en we zijn weg! Verklaar me gerust zot, ik noem het eerder uit mijn comfortzone komen. En zie, alle vijf hebben ze positief geantwoord. Vorige week ben ik voor het eerst op weekend geweest naar de Westhoek. Het was een ontzettend leuke ervaring. We hebben gewandeld, samen gekookt, een tentoonstelling bezocht. Het was niet het weekend van de grote gesprekken maar dat hoefde ook niet. Wie weet brei ik hier de komende jaren nog wel een vervolg aan, ik heb immers nog heel wat mensen in mijn telefoonlijst die in aanmerking kunnen komen.

 

Ubuntu op het werk uit zich vooral in luisteren, naar collega’s en naar cliënten. Dat zorgt ervoor dat we een hecht team zijn. We vullen elkaar aan en kunnen bij elkaar terecht.

In Wissel werken nu eenmaal heel wat therapeuten die je al eens een spiegel durven voor houden. Een collega heeft me onlangs doen inzien dat ieder zijn tempo heeft, en dat ik dat moet leren volgen. De cliënt in zijn waarde laten en hem de mogelijkheid geven om te groeien wanneer hij of zij daar klaar voor is. Dat is iets waar ik nu alert voor ben, dat mijn tempo niet noodzakelijk het tempo van anderen is.

In therapie met cliënten let ik erop dat ik luister naar hun verhaal, en niet in de valkuil trap om meteen resultaat te willen. Onlangs was een nieuwe cliënt me dankbaar omdat ik naar zijn verhaal heb geluisterd, dat ik zijn tempo heb gevolgd. Hij moest eens kunnen ventileren, en is er nog niet aan toe om doelen te stellen. Vroeger zou ik me nutteloos of van weinig betekenis gevoeld hebben, nu besef ik dat je daardoor net meer kunt betekenen voor die persoon dan wanneer je hem tot actie probeert aan te zetten.

Ik ben niet de perfecte ubuntu-mens, maar streef er wel naar. Het moet soms lastig zijn voor mensen die met me samenwerken, want soms moet Kiana gewoon eens op de rem gaan staan.’