‘Ik werk nu 11 jaar in Regenboog. Ervoor was ik aan de slag in de cafetaria van een ziekenhuis. De voldoening die ik uit mijn job haal, is hier vele malen groter. Toen kreeg ik nooit feedback, hier voel ik de dankbaarheid van de cliënten. Ik ben chef-kok van opleiding en kan die job hier ook uitoefenen. Ik maak elke dag verse soep, een maaltijd en soms een dessertje voor zo’n 80 personen. Ik schep het eten ook op voor de collega’s en cliënten die hier eten. Die verandering is één van de beste keuzes van mijn leven geweest.
In het begin miste ik het menselijk contact, een babbelingske. Groep Ubuntu heeft daar gehoor aan gegeven en ik kreeg een vaste medewerker in de keuken. Chantal is een vrouw met een verstandelijke beperking, een fantastische madame. Ik ben blij dat ik haar bij mij heb. Ze woont nu alleen en ik heb afgesproken dat ik haar eens ga ophalen zodat ze bij mij thuis een koffietje kan komen drinken.
Sinds ik hier werk, ben ik opengebloeid. Ik ben meer op mijn gemak en kan meer relativeren. Toch blijft mijn lat hoog liggen. De adrenaline om het eten perfect op tijd af te hebben, blijf ik elke dag voelen en daar geniet ik ook van. Het is trouwens ook nog nooit fout gelopen. Ik maak graag mijn eigen ding van een gerecht en dat wordt geapprecieerd. Ze kennen hier allemaal de spaghettisaus en het stoofvlees van Gudrun! Waar het kan werk ik graag met verse producten, bv. voor courgettegratin of gerechten met prei. Dan vraag ik enkele cliënten om te helpen bij het wassen en snijden van de groenten, iets wat ze met veel plezier doen. Of ik zorg eens voor een extraatje, zo maakte ik vanmiddag pudding met een koekje.
Niet alleen met de cliënten kan ik het goed vinden, ook de collega’s zijn fantastisch. Ze zijn oprecht blij als ik na een verlof terug ben en betrekken mij bij alles. Als er iets te doen is, word ik telkens mee uitgenodigd. Dat doet zoveel deugd. Hier werken veel ubuntu-mensen samen en ik ben blij dat ik daar deel van mag uitmaken.’
