Lander - wooncoach

 

'Ik wou altijd al graag werken met volwassenen met een beperking. Via mijn stage ben ik 18 jaar geleden in het wonen terechtgekomen. Ik heb ooit overwogen om meer overdag te werken, maar de uurroosters zijn ondertussen een stuk aantrekkelijker geworden. We hebben ook inspraak in het uurrooster. Ik ben dus niet meer geneigd te veranderen. Integendeel, ik geniet er net van om eens overdag thuis te zijn.

Wat de job als wooncoach voor mij het meest aantrekkelijk maakt, is de variatie. Sowieso is die er al omdat ik in drie woningen werk, maar ook inhoudelijk. Vandaag heb ik bijvoorbeeld al samen met een cliënte gepoetst, we hebben het gras afgereden en straks gaan we boodschappen doen. De collega's vullen elkaar ook goed aan. We hebben elk onze cliënten waarmee we individueel aan de slag gaan. Dit zorgt ervoor dat je een nog nauwere band opbouwt met deze mensen. Als een cliënt eens graag wil gaan zwemmen, dan kan het zijn dat ik bijvoorbeeld met die persoon ga zwemmen omdat ik hou van sporten, maar dat een collega dan een andere shift van me overneemt. Dat maakt de job nog leuker. We hebben een goed team!


Ook de organisatie spreekt me enorm aan. Je kan en mag veel proberen met de cliënten. We gaan met hen om vanuit een emancipatorisch gedachtengoed. Als je 't niet probeert, kan je het niet weten. We spelen niet altijd die beschermende rol als opvoeder. Als wij denken dat een cliënt zelfstandig naar de bakker kan gaan, dan zullen we dat proberen, verschillende keren, en er moeite voor doen, tot het lukt. We geloven er ook echt in dat dat mogelijk is.

Eén van de momenten die ik nooit zal vergeten was toen er werken waren in de Oudenaardsesteenweg. We moesten achteraan parkeren en via de tuin naar de woning gaan. Op zaterdagochtend deden we boodschappen. Voor zo'n groep bewoners zijn dat telkens twee grote karren vol. Bij het uitladen reden we dan af en aan met de kruiwagen, maar op een dag waren we dat moe. We besloten met de auto door het gras te rijden maar - je kan het al raden - we reden ons vast. Dat was hilarisch! Iedereen wou helpen. Ronny kwam zelfs met een plankje af om er uit te geraken. Zo'n momenten vergeet je niet. 

Of die keer dat een cliënt die wekelijks zelfstandig ging zwemmen niet zo nuchter thuiskwam. Blijkbaar kwam hij niet van het zwembad maar van op café. Hij was nog zo inventief geweest om zijn zwembroek onderweg even in een plas water te leggen. Sowieso bouw je een band op met je cliënten. Je ziet die mensen graag, ze maken een belangrijk deel uit van je leven. Bij onze doelgroep heb je veel dankbaarheid. Het gaat soms om kleine dingen waarmee ze je telkens laten voelen hoezeer ze appreciëren wat je doet.