Bradley is 22 en heeft een verstandelijke beperking. In 2019 startte hij met een stage bij tAlternatief en bij Hise, uiteindelijk koos hij ervoor om aan de slag te gaan bij Hise.
Bradley: “Ik vond het hier plezant werken. Ik kan op de verschillende werkplekken aan de slag, en er zit veel variatie in mijn werk. Ik vind het leuk om verschillende opdrachten binnen te krijgen en die tot een goed einde te brengen. Hier werk je niet in een atelier, maar moet je opdrachten van bedrijven goed afwerken. Doordat ik mijn ene hand niet goed kan gebruiken, heb ik soms hulp nodig.”
Bradley werkt geregeld samen met Brigitte, die een arbeidszorgmedewerker is. Ze komen goed overeen, al hebben ze een totaal verschillende achtergrond.
Brigitte: “Ik heb verschillende jobs gehad. Uiteindelijk heb ik een café gehad maar dat is fout gelopen, waardoor ik hier via het OCMW ben terechtgekomen. Ik ben nu 53 jaar, te jong om thuis te blijven zitten, dat is niks voor mij, al hoop ik wel dat dit mijn laatste werkplek is. Ik werk hier graag. In het begin was het een beetje raar toen er bij ons team mensen met een beperking bij kwamen. Dan denk je wel eens ‘waar zit ik hier nu’, maar dat was volledig onterecht. Het zijn harde werkers! Bradley doet heel erg zijn best, en als er iets niet lukt dan mag hij het altijd aan me vragen. Nu heeft niemand het er moeilijk mee. We zitten hier goed, het is plezant werk en de dagen gaan snel voorbij.”
Bradley: “Toch haast ik me altijd naar de bus als het vier uur is. Als ik snel ben dan heb ik de beste plaats op de bus.”
De twee doelgroepen die samenwerken zijn voor hen geen probleem.
Bradley: “Ik vind het goed om met verschillende mensen samen op de werkvloer te zijn. We vullen elkaar aan. Zo voel ik me niet als ‘een persoon met een beperking’, wat wel het geval is als je enkel andere mensen met een beperking rondom jou hebt, hier tellen mijn mogelijkheden. We kunnen over gewone dingen praten, al merk ik dat sommige mensen hier veel meer op stap gaan dan ikzelf. Maar ik ben nog jong, he.”
Brigitte: “Ik denk dat medewerkers uit de arbeidszorg hier beseffen dat ze het zo slecht nog niet hebben, en niet te veel mogen klagen. Mensen met een beperking komen net als ik elke dag heel stipt werken, iets waar sommige arbeidszorgmedewerkers een voorbeeld aan kunnen nemen. We kunnen veel van elkaar leren. Zelf neem ik graag het zorgende voor mijn rekening, en ik spring graag bij als het nodig is. Toch ben ik ook streng, want ik heb graag dat het werk in orde is.”