Zelf minimaliseert ze wat ze voor haar zus doet. Wij vinden echter dat dit zij een dikke pluim verdient, net als de vele andere mantelzorgers!

Ilona: ‘Mijn moeder heeft er haar hele leven alles voor gedaan om ervoor te zorgen dat Yannick thuis kon blijven wonen. Ze wou niet dat Yannick in een groepswoning zou terechtkomen. Omdat ik wist hoeveel dat voor haar zou betekenen, is Yannick bij ons gezin komen wonen. Ze heeft me dat altijd gevraagd en uit dankbaarheid voor wat onze moeder altijd heeft gedaan, wil ik woord houden. Mijn kinderen zijn ondertussen al de deur uit. Nadat mijn man jaren geleden is overleden, leerde ik iemand anders kennen. Ik zei hem van bij het begin dat Yannick voor mij op de eerste plaats komt. Als we op uitstap gaan, is zij er dan ook bijna altijd bij, ze maakt deel uit van het gezin. Yannick is ook haar hele leven mee op reis gegaan met ons, ze heeft kerstavond altijd bij ons gevierd, …
Onlangs hadden we een bon voor een weekendje weg met twee personen. Toen is ze gaan logeren bij mijn dochter, maar ook daar wordt ze met open armen ontvangen. Mijn kinderen zijn met Yannick opgegroeid, als er iets is staan ze altijd voor haar klaar.

In coronatijden is Yannick thuis gebleven. Ze weigerde om een mondmasker te dragen. Toen ik boodschappen deed, bleef ze dan altijd in de auto zitten. Ze is dan ook lang thuisgebleven van de dagondersteuning, net omdat ze weigert haar mondmasker te dragen. 

Zelf voel ik me geen mantelzorger. De aanwezigheid van Yannick is voor mij evident. Het was een logische stap, hier is ze thuis. Ze heeft ook niet bij alles hulp nodig. Ik was en brush haar haar maar voor de rest kan ze alles alleen. Ze houdt zich bezig met kleuren, op de computer, ze fietst op de hometrainer, … Elke woensdagmiddag komen de kleinkinderen hier eten, dat is altijd een leuk familiemoment, en daar hoort mijn jongere zus uiteraard ook bij. Ik ben er ondertussen 74, Yannick wordt er 60. Ik hoop dat we ons nog lang samen kunnen amuseren en samen op uitstap gaan!’